tymczasowe zasady wykonywania lotów na paralotniach
AEROKLUB POLSKI - DZIAŁ SZKOLENIA l SPORTU
TYMCZASOWE ZASADY WYKONYWANIA LOTÓW NA PARALOTNIACH
(PARAGLIDING)
DODATEK do przepisów lotniowych (PL 25)

Warszawa 1992 r.

Powyższe zasady uzgodniono z Głównym Inspektoratem Lotnictwa Cywilnego
GILC - L - IV/8291/0089/l992
12 października 1992 r.

Powyższe zasady zostały opracowane w maju 1992 r. przez zespół członków podkomisji paralotniowej w Dziale Szkolenia Aeroklubu Polskiego wraz z poprawkami uzgodnionymi z GILC pismem GLC-L-Ic/2/24/94 z 18-10-94

1. POSTANOWIENIA OGÓLNE

1.1. Określenia
1.1.1. Karta paralotniarza - dokument wystawiony przez instruktora paralotniowego, uprawniający określoną osobę do wykonywania lotów na paralotni bez nadzoru instruktora, zgodnie z jej wyszkoleniem, potwierdzonym odpowiednim wpisem
1.1.2. Kandydat - kandydat na pilota paralotni
1.1.3. Loty niskie - szybowanie przy ziemi nad łagodnym terenem nie wyżej niż 5 m
1.1.4. Loty wysokie - szybowanie z zapasem wysokości i dystansu od przeszkód terenowych wystarczającym na swobodne manewrowanie
1.1.5. Loty wstępne zapoznawcze (w zakresie podstawowym) - loty niskie i loty wysokie z zakresu Etapu I i II Programu Szkolenia Paralotniowego
1.1.6. Loty wysokie w zakresie podstawowym - szybowanie z zakresu wymaganych umiejętności Etapu II Programu Szkolenia Paralotniowego, z zapasem wysokości i dystansu od przeszkód terenowych wystarczającym na swobodne manewrowanie
1.1.7. Loty rekreacyjne - loty bez elementów wyczynu w łatwych warunkach termicznych i zboczowych
1.1.8. Loty sportowo-wyczynowe - loty przy silnej termice, przeloty. loty z napędem, udział w zawodach
1.1.9. Organizator - organizator działalności paralotniowej stowarzyszenie (związek), organizacja, klub, osoba fizyczna i in. prowadząca (podejmująca) działalność organizacyjno-techniczną w zakresie paralotniarstwa.
1.1.10. "Ogr"- indeks w rubryce "Data złożenia egzaminu" Karty Stopnia Wyszkolenia "A" oznaczający ograniczenie wykonywania lotów do łatwych warunków termicznych i zboczowych bez silnych podmuchów i turbulencji
1.1.11. "Płn" - indeks w rubryce "Data złożenia egzaminu" Karty Stopnia Wyszkolenia "A" oznaczający pełny zakres warunków wykonywania lotów tzn. loty w wymagających noszeniach, a także silnym lub turbulentnym żaglu i termice
1.1.12. Paralotnia - aparat latający bez napędu, który poprzez rozłożenie powierzchni odpowiednich kształtów tworzących aerodynamicznie usztywniony płat nośny pozwala wykonywać lot szybowy (ślizgowy) na skutek działania sił aerodynamicznych na ten płat
1.1.13. Paralotniarz - (pilot paralotni) - osoba posiadająca kartę paralotniarza, określającą jej stopień wyszkolenia
1.1.14. Pilot - paralotniarz
1.1.15. Wzgórze dla początkujących - wzgórze o gładkiej powierzchni, najlepiej pokryte śniegiem porosłe trawą, piaszczyste lub żwirowe o profilu umożliwiającym loty ślizgowe na posiadanym sprzęcie. Miejsca startu i lądowania oraz obszar między nimi powinny być wolne od przeszkód terenowych z dostatecznym marginesem po obu stronach. Wzgórze powinno umożliwiać wykonanie całego lotu po torze zbliżonym do linii prostej
1.1.16. Wzgórze dla średniozaawansowanych - wzgórze, na którym miejsca startu i lądowania oraz ścieżkę między nimi uważa się za łatwe i posiadające zapas odległości od przeszkód oraz innych zagrożeń bezpieczeństwa. Miejsce startu powinno być gładkie o profilu umożliwiającym przyspieszenie do prędkości lotu przed oderwaniem się od ziemi (nie może to być start z urwiska). Lądowisko powinno być duże i łatwe do osiągnięcia przy prostych manewrach z dużym zapasem wysokości. Jeżeli lądowisko nie jest widoczne z miejsca startu należy stosować dwukierunkową łączność radiową
1.1.17. Teren dla zaawansowanych - teren (wzgórze) nie spełniający wymagań dla początkujących i średniozaawansowanych
1.2. Struktura organizacyjna - ogólne zasady uprawiania paralotniarstwa.
1.2.1. Do prowadzenia działalności organizacyjno-technicznej w zakresie paralotniarstwa upoważniony jest Aeroklub Polski oraz stowarzyszenia (związki), organizacje, kluby, osoby fizyczne i inne (zwane dalej organizatorami), które pisemnie zgłoszą taką działalność w Aeroklubie Polskim oraz spełnią warunki wymienione w punktach 1.2.3, 1.2.4 oraz 1.2.5
1.2.2. Do szkolenia na instruktorów paralotniowych (kursy dla kandydatów na instruktorów) oraz nadawania i odbierania uprawnień instruktorów paralotniowych upoważniony jest Aeroklub Polski
1.2.3. Podejmujący działalność paralotniową organizatorzy są obowiązani do opracowania i wydania po zatwierdzeniu (uzgodnieniu) instrukcji wykonywania lotów zawierającej wymagania i informacje dotyczące prowadzonej i planowanej działalności
1.2.3.1. Instrukcje wykonywania lotów które zapewniają poziom bezpieczeństwa wykonywania lotów na paralotniach nie mniejszy niż zapewniają niniejsze zasady, są zatwierdzane przez Aeroklub Polski
1.2.3.2. Instrukcje wykonywania lotów na paralotniach inne niż wymienione w punkcie 1.2.3.1 podlegają uzgodnieniu z GILC
1.2.3.3. Instrukcja wykonywania lotów na paralotniach powinna być w miarę potrzeb uzupełniana i zmieniana tak, aby była zapewniona jej aktualność.
1.2.3.4. Instrukcja wykonywania lotów na paralotniach powinna być ogólnodostępna, na zasadach ustalonych przez organizatorów
1.2.4. Nadzór nad całokształtem prowadzonej przez organizatorów działalności paralotniowej sprawuje Aeroklub Polski poprzez instruktorów(a) paralotniowych, od których podejmujący działalność paralotniową organizator uzyskał oświadczenia potwierdzające fakt podjęcia się nadzoru lub zawarł z nimi stosowne umowy (zlecenia o pracę itp.)
1.2.5. Aeroklub Polski prowadzi ewidencję organizatorów działalności paralotniowej oraz wydaje zaświadczenia o wpisie do wyżej wymienionej ewidencji z określeniem zakresu działania (loty wstępne, zapoznawcze, loty rekreacyjne lub loty sportowe itp.).
1.2.5.1. Wpisu do ewidencji dokonuje się na podstawie zgłoszenia, po spełnieniu przez organizatora warunków wymienionych w punktach 1.2.3 i 1.2.4
1.2.5.2. Zgłoszenie powinno zawierać minimum
1) Nazwę organizatora
2) Siedzibę organizatora
3) Datę rozpoczęcia działalności
4) Dane personalne oraz numery kart instruktorskich instruktorów mających nadzorować działalność paralotniową organizatora
5) Określenie zakresu działania
Zgłoszenie powinno być parafowane przez instruktorów(a) wymienionych w zgłoszeniu Do zgłoszenia należy załączyć kopię oświadczenia lub umowy wymienionej w punkcie 1.2.4 oraz przygotowaną do zatwierdzenia (dwa egzemplarze) instrukcję wykonywania lotów uwzględniającą miejscową specyfikę lub deklarację stwierdzającą, że działalność paralotniowa prowadzona będzie w oparciu o instrukcje wykonywania lotów na paralotniach obowiązujące na danym terenie oraz w przypadku prowadzenia działalności sportowej (etap IV i etap V) zgodę właściwego terenowo Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.
1.2.6. Niezbędne formalności i koszty związane między innymi z ubezpieczeniem, opracowaniem i wydaniem instrukcji wykonywania lotów, ewentualne zgłoszenie działalności gospodarczej, obowiązku podatkowego i inne wymagane przez obowiązujące przepisy są załatwiane i pokrywane przez organizatorów we własnym zakresie
1.2.7. Opłaty. Zasady, wysokość, warunki i tryb wnoszenia opłat
1) związanych z uzyskaniem uprawnień instruktora paralotniowego (kursy, egzaminy karty instruktora i inne) ustala Aeroklub Polski
2) innych niż związane z uzyskaniem uprawnień instruktora paralotniowego ustalają Aeroklub Polski oraz organizatorzy we własnym zakresie
1.2.8. Bezpieczeństwo - postępowanie w razie wypadku
1.2.8.1. Do wypadku, jaki powstanie w czasie wykonywania lotów na paralotniach nie mają zastosowania przepisy dotyczące badania wypadków lotniczych. Wypadki na paralotniach połączone z ciężkimi obrażeniami ciała lub o skutkach śmiertelnych dla osób wykonujących loty na paralotniach lub osób trzecich należy niezwłocznie zgłaszać
1.2.8.1.1. Do właściwych terytorialnie organów podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Policji) i prokuratury na ogólnie przyjętych zasadach
1.2.8.1.2. W przypadku paralotniarza zrzeszonego, również do władz naczelnych właściwego stowarzyszenia, klubu sportowego itp.
1.2.8.2. Wypadki na paralotniach połączone z drobnymi obrażeniami ciała paralotniarza lub osób trzecich, w przypadku paralotniarza zrzeszonego należy zgłaszać do macierzystego aeroklubu, stowarzyszenia, związku, klubu itp.
1.2.8.3. Wypadki paralotniowe o skutkach śmiertelnych bada komisja powołana przez Zarząd Aeroklubu Polskiego związku sportowego, stowarzyszenia, klubu itp. W skład komisji, której nie powołuje Zarząd Aeroklubu Polskiego, powinien wchodzić jego delegowany przedstawiciel. Inne wypadki i zdarzenia badają komisje powołane przez aerokluby związki, stowarzyszenia, kluby itp., w ramach których działał paralotniarz uczestniczący w wypadku (zdarzeniu)
1.2.8.4. Celem badania wypadku paralotniowego jest ustalenie przebiegu wydarzenia, okoliczności i przyczyn wypadku oraz stwierdzenie ewentualnych niedopatrzeń organizacyjnych lub naruszeń przepisów jak również ustalenie winnych powstania wypadku, w celu przedsięwzięcia niezbędnych środków zapobiegawczych na przyszłość.
1.3. Ograniczenia ogólne.
1.3.1. Loty na paralotniach podlegają przepisom ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych, podanych w zasadach ruchu lotniczego PL-2
1.3.2. Każda osoba fizyczna nie zrzeszona oraz członek każdego stowarzyszenia, związku, klubu i in. wykonujący loty na paralotniach jest obowiązany zaopatrzyć się w niniejsze zasady, a także zapoznać się z instrukcją obowiązującą na danym terenie oraz stosować się do ich wymogów, szczególnie w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa paralotniarza, innych aparatów latających i statków powietrznych, nie stwarzania zagrożenia dla osób trzecich, ich mienia i porządku publicznego
1.3.3. Użytkowanie paralotni w zakresie wykraczającym poza niniejsze zasady oraz zatwierdzony program szkolenia wymaga uzyskania zgody GILC
1.3.4. Obywatel polski użytkujący paralotnię za granicą jest obowiązany przestrzegać przepisów dotyczących paralotniarstwa jakie obowiązują w danym kraju
1.3.5. Loty na paralotniach wykonują osoby ubezpieczone od następstw nieszczęśliwych wypadków NW i odpowiedzialności cywilnej OC
1.3.6. Loty w zakresie podstawowym (wykonywane przez kandydatów) oraz loty pilotów paralotni w ramach zdobywania wyższego stopnia wyszkolenia zezwala się wykonywać tylko pod nadzorem instruktora
1.3.7. Osoba wykonująca loty na paralotni ponosi pełną odpowiedzialność za przestrzeganie zasad użytkowania paralotni i bezpieczeństwo własne
1.3.8. Lotów na paralotniach nie wolno wykonywać w sposób stwarzający niebezpieczeństwo kolizji z jakimkolwiek obiektem latającym
1.3.9. Osoba wykonująca loty na paralotni obowiązana jest do zachowania czujności w locie, jaka jest niezbędna do spostrzeżenia i uniknięcia każdego obiektu latającego
1.3.10. Loty na paralotniach należy wykonywać w kaskach ochronnych
1.3.11. Loty na paralotni powinny odbywać się w obecności osoby, która może udzielić paralotniarzowi pomocy lub wezwać konieczną pomoc
1.3.12. Loty holowane mogą być wykonywane tylko pod nadzorem instruktora
1.3.12.1. Loty holowane przy wykorzystaniu urządzeń mechanicznych mogą być wykonywane tylko pod nadzorem instruktora posiadającego przeszkolenie w tym zakresie
1.3.13. Loty sportowo-wyczynowe wykonywane przy silnej termice oraz przeloty zaleca się wykonywać będąc wyposażonym w systemy ratownicze
1.3.14. Loty na paralotniach wykonuje się w terenie za zgodą jej właściciela lub odnośnych władz terenowych
1.3.15. Lotów nie należy wykonywać na wysokości i w odległości mniejszej niż 50 m od terenu zamieszkałego, a w szczególności od linii energetycznych
1.3.16. Przed wykonaniem lotu wyczynowego lub takiego, na który wymagana jest zgoda właściwego organu ruchu lotniczego, paralotniarz obowiązany jest zapoznać się z aktualną prognozą meteorologiczną dotyczącą danego lub najbliższego rejonu, a w szczególności zwrócić uwagę na zjawiska pogodowe mogące być przyczyną zagrożenia.
1.3.17. Przy zmianie warunków meteorologicznych lub innych w stopniu powodującym zagrożenie bezpieczeństwa lotów, kontynuowanie lotów jest zabronione
1.3.18. Zabrania się wykonywania lotów od zmroku do świtu
1.3.19. Planowane loty na paralotniach w rejonie lotnisk oraz powyżej 100 m od poziomu startu należy zgłaszać właściwemu organowi cywilnej służby ruchu lotniczego i uzyskać zgodę na ich wykonanie
1.3.20. Zgłoszenie na loty o których mowa w punkcie 1.3.19 składa się w przeddzień, do godziny 16.00 właściwemu organowi cywilnej służby ruchu lotniczego, który otrzymane zgłoszenie przekazuje właściwemu terytorialnie organowi Wojskowej Służby Ruchu Lotniczego
1.3.21. W zgłoszeniu lotu podaje się
- miejsce startu;
- nazwę aeroklubu, stowarzyszenia, klubu, itp., a w przypadku osób niezrzeszonych ich dane personalne;
- numer zgłoszenia;
- czas rozpoczęcia i zakończenia lotów;
- maksymalną planowaną wysokość.
1.3.22. Loty z jednego miejsca z udziałem więcej, aniżeli jednej paralotni mogą się rozpocząć po uprzednim ustaleniu sposobu ich wykonywania. porządek i sposób ich wykonywania ustala organizator lub gdy go brak (w przypadku grupy paralotniarzy niezrzeszonych) przez paralotniarza z najwyższym stopniem wyszkolenia z grupy zainteresowanych paralotniarzy w przypadku równych stopni wyszkolenia przez paralotniarza o najdłuższym stażu
1.3.23. Starty paralotniarzy mogą odbywać się w odstępach nie mniejszych niż 30 sekund
1.3.24. Podczas lotów zachowuje się odległości i odstępy przewyższenia między paralotniami (lotniami) nie mniejsze niż 50 m, przy zachowaniu pierwszeństwa lecącego w przodzie lub z prawej strony
1.3.25. Paralotnie, lotnie wymijają się z prawej strony
1.3.26. Wyprzedzanie w przestrzeni swobodnej następuje prawą stroną
1.3.27. Podczas lotu zboczowego pierwszeństwo ma paralotnia, lotnia mająca zbocze z prawej strony paralotnia ta porusza się bliżej zbocza i wymijanie jej może nastąpić wyłącznie po zewnętrznej (nawietrznej) stronie lotu
1.3.28. Wyprzedzanie paralotni lecącej przy zboczu jest zasadniczo zabronione, w przypadku koniecznym (przy znacznej różnicy prędkości) wyprzedzanie może nastąpić tylko po zewnętrznej (nawietrznej) stronie lotu
1.3.29. Paralotnia znajdująca się w powietrzu ma pierwszeństwo przed paralotnią, lotnią startującą tzn. start nie może zakłócić ruchu lotni czy paralotni będącej w powietrzu
1.3.30. Podczas lotu w kominie termicznym należy dostosować się do kierunku krążenia paralotni, lotni znajdującej się tam wcześniej
1.3.31. Nie wolno przecinać drogi paralotni, lotni krążącej
1.3.32. Krążenie w kominie termicznym powinno odbywać się po kręgach współśrodkowych, z różnicą wysokości co najmniej 50 m
1.3.33. Wejście i wyjście z krążenia może nastąpić tylko po stycznej na zewnątrz kręgu
1.3.34. Pierwszeństwo lądowania ma paralotnia znajdująca się na podejściu na najmniejszej wysokości
1.3.35. Jeżeli w czasie eksploatacji paralotni powstaną okoliczności, których nie przewidują przepisy, użytkownik jest obowiązany do takiego postępowania, jakie powinno zapewnić zachowanie własnego bezpieczeństwa i bezpieczeństwa innych aparatów latających, statków powietrznych oraz osób trzecich. Użytkownik powinien kierować się własnym doświadczeniem, jak i poczuciem odpowiedzialności za następstwa eksploatacji jego paralotni. Jeżeli do określonego postępowania została zmuszona jednostka (organizator) zobowiązana do wydania instrukcji wykonywania lotów na paralotniach, postępowanie to powinno być podstawą wprowadzenia przez nią stosownych uzupełnień do tej instrukcji oraz wnioskowania do Aeroklubu Polskiego o wprowadzenie uzupełnień w niniejszych zasadach
1.3.36. Zabrania się użytkowania paralotni oraz pełnienia odpowiedzialnych funkcji związanych z wykonywaniem lotów osobom znajdującym się w stanie nietrzeźwości i po użyciu alkoholu lub podobnie działających środków

2. WARUNKI WYKONYWANIA LOTÓW NA PARALOTNIACH.

2.1. Rodzaje startów - warunki terenowe, meteorologiczne i inne.
2.1.2. Warunki terenowe (wzniesienia, zbocza) i atmosferyczne należy wybierać w zależności od stopnia zaawansowania wykonującego loty
2.1.3. Loty na paralotniach wykonuje się przy prędkości wiatru nie większej, niż 8 m/s lub 2/3 prędkości postępowej paralotni
2.1.4. Loty na paralotniach wykonuje się z widocznością terenu co najmniej na odległość 700 m lub przy widocznym z miejsca startu miejscu lądowania
2.1.5. Teren dla lotów na paralotniach wybiera się odpowiednio do poziomu wyszkolenia wykonującego loty
2.1.6. Miejsce startu powinno zapewnić bezpieczny start i umożliwić przelot nad przeszkodami terenowymi na bezpiecznej wysokości
2.1.7. Każdy lot na paralotni powinien odbywać się w warunkach, które umożliwiają jego bezpieczne zakończenie (przyziemienie)
2.1.8. Teren do lądowania nie może być wybrany w zasięgu prądów duszących i w pobliżu zwartych, wysokich przeszkód
2.1.9. Przy lotach na ustalonym miejscu na starcie powinien znajdować się wskaźnik kierunku i prędkości wiatru, a na lądowisku - przynajmniej wskaźnik kierunku wiatru i apteczka ze środkami pierwszej pomocy medycznej
2.1.10. Osoby wykonujące pierwsze loty w górach powinny być zapoznane ze specyfiką terenu i dopuszczone do lotów tylko przy dobrych warunkach meteorologicznych (bez turbulencji), przy średniej prędkości wiatru i czołowym jego kierunku na starcie.
2.1.11. Loty na paralotniach organizuje się w terenie górzystym, płaskim oraz nad wodą w zależności od rodzaju terenu należy spełnić określone warunki
2.1.12. W terenie górzystym, wykorzystując zbocze, wykonuje się start na nawietrzną stronę (pod wiatr), z miejsca umożliwiającego rozbieg i lot paralotni
2.1.13. Dopuszcza się holowanie paralotni zarówno w terenie płaskim jak i na zboczu, przy wykorzystaniu holu ręcznego a także urządzeń mechanicznych, pod warunkiem, że istnieje możliwość sterowania paralotnią oraz natychmiastowego wyczepienia holu z woli holowanego. Lina holownicza powinna posiadać na dwóch końcach urządzenia umożliwiające awaryjne wyczepienie holu. Wyczep od strony holowanego powinien działać w każdej pozycji lotu. Przy locie na holu należy zapewnić właściwą sygnalizację pomiędzy holowanym a osobą obsługującą linę holowniczą, obserwującą przebieg lotu paralotni na holu (nie może być nią kierowca ani osoba w jakikolwiek sposób związana z obsługą środka do holowania)
2.1.13.1. Przy holach ręcznych liną o długości do 10 m i osiąganiu wysokości do 5 m stosowanie systemu wypięcia holu od strony holowanego nie jest konieczne. Miejsce, nad którym odbywa się holowanie powinno być wolne od przeszkód, o które może zaczepić się lina
2.1.13.2. Na środku holowniczym znajduje się prócz kierowcy osoba obsługująca linę, która powinna stale obserwować przebieg lotu paralotni holowanej
2.1.14. Podczas lotów w pobliżu zbiorników wodnych należy posiadać na nich nawodne środki pływające wraz z obsługą, w gotowości do udzielenia pomocy paralotniarzowi lądującemu na wodzie
2.1.15. W przypadku zamierzonych lądowań na wodzie paralotniarz powinien posiadać kamizelkę lub inne wyposażenie ratownicze
2.2. Organizacja szkolenia - wymagania stawiane kandydatom, dokumentacja.
2.2.1. Loty na paralotniach mogą wykonywać osoby które spełniają następujące warunki
1) ukończyły 18 lat lub
2) ukończą 16 lat w roku, w którym rozpoczynają szkolenie i mają pisemną zgodę rodziców albo opiekunów prawnych. Uwaga: Loty w zakresie podstawowym (loty wstępne zapoznawcze) oraz loty rekreacyjne mogą wykonywać osoby posiadające pisemną zgodę rodziców albo opiekunów prawnych, młodsze niż wymienione w punkcie 2.2.1.2). Decyzję o dopuszczeniu do wykonywania lotów podejmuje indywidualnie w odniesieniu do każdej osoby - instruktor prowadzący szkolenie
3) przeszły z pozytywnym wynikiem badania lekarskie, odpowiadające warunkom sportowym, stan zdrowia stwierdza lekarz sportowy i potwierdza co 12 miesięcy lub posiadają inne aktualne badania lotniczo-lekarskie - dotyczy lotów innych, niż rekreacyjne i wstępne zapoznawcze. Uwaga: Loty w zakresie podstawowym (loty wstępne zapoznawcze) oraz loty rekreacyjne mogą wykonywać osoby które zamiast badań lekarskich przedstawią instruktorowi (organizatorowi) oświadczenie poświadczone podpisem, stwierdzające, że ich ogólny stan zdrowia jest dobry i pozwala wykonywać loty na paralotniach
2.2.2. Wymagane umiejętności praktyczne, teoretyczne, doświadczenie i inne w odniesieniu do każdego etapu szkolenia, a także nadawania uprawnień instruktorskich określone są w Programie Szkolenia Paralotniowego w Aeroklubie Polskim
2.2.3. Loty bez nadzoru instruktora zgodnie z posiadanym wyszkoleniem mogą wykonywać paralotniarze posiadający kartę paralotniarza, wydaną przez instruktora
2.2.4. Kartę stopnia wyszkolenia paralotniarza wydają instruktorzy paralotniowi upoważnieni przez organizatorów lub Aeroklub, w ramach którego działają. po zdaniu przez kandydata egzaminu oraz spełnieniu wymagań określonych w programie szkolenia
2.2.4.1. Aerokluby oraz organizatorzy działalności paralotniowej prowadzą na podstawie zgłoszeń instruktorów i dostarczonych przez nich protokołów egzaminacyjnych rejestr wydawanych kart paralotniarza
2.2.5. Osoby wykonujące loty na paralotniach prowadzą osobiste rejestry lotów które powinny odzwierciedlać aktualny poziom wyszkolenia. Start z wykorzystaniem holowania zaznaczony jest literką "H" w rubryce "Wysokość startu nad lądowiskiem". Rejestr lotów jest wydawany przez Aeroklub lub organizatora przed rozpoczęciem Etapu II szkolenia paralotniowego.
2.2.6. Szkolenie paralotniowe może być prowadzone na zorganizowanych kursach jak również w sposób indywidualny. Szkolenie prowadzą (nadzorują) instruktorzy paralotniowi.
2.2.6.1. Szkolenie w ramach kolejnych stopni wyszkolenia należy prowadzić w oparciu o Program Szkolenia Paralotniowego w Aeroklubie Polskim.
2.2.6.2. Szkolenie obejmuje pięć Etapów w ramach czterech stopni wyszkolenia pilota paralotni:
1) Stopień " L" (Loty wstępne zapoznawcze)
Etap I - wprowadzenie i loty niskie
Etap II - loty wysokie (w zakresie podstawowym)
2) Stopień "A Ogr" (loty rekreacyjne)
Etap III - loty termiczne i żaglowe z ograniczeniem do łatwych warunków termicznych i zboczowych bez silnych podmuchów i turbulencji
3) Stopień "A Płn" (loty sportowe)
Etap IV loty w wymagających noszeniach, silnym lub turbulentnym żaglu oraz termice
4) Stopień "B" (przeloty)
Etap V - loty z wykorzystaniem prądów wznoszących daleko od miejsca startu oraz
5) Szkolenie kandydatów na instruktorów paralotniowych na kursach zatwierdzonych przez Aeroklub Polski.
6) Szkolenia dodatkowe instruktorów np. w zakresie nadzoru lotów holowanych z wykorzystaniem urządzeń mechanicznych i inne.
2.3. Uprawnienia paralotniarza oraz instruktora paralotniowego,
2.3.1. Paralotniarz posiadający stopień wyszkolenia "L" jeżeli nie ma bezpośredniego nadzoru instruktorskiego może wykonywać loty:
1) z zakresu wymaganych umiejętności Etapu I i II
2) tylko na wzgórzach dla początkujących i średniozaawansowanych
3) przy łagodnym wietrze do 5 m/s,
4) do wysokości 100 m nad terenem
2.3.2. Paralotniarz posiadający stopień wyszkolenia "A Ogr" (loty rekreacyjne) jeżeli nie ma bez pośredniego nadzoru instruktorskiego może wykonywać loty
1) z zakresu wymaganych umiejętności Etapu I - III,
2) przy wietrze do 8 m/s,
3) w łatwych warunkach zboczowych i termicznych bez silnych podmuchów i silnej turbulencji.
2.3.3. Paralotniarz posiadający stopień wyszkolenia, A Płn" (loty sportowe) jeżeli nie ma bezpośredniego nadzoru instruktorskiego może wykonywać loty:
1) z zakresu wymaganych umiejętności Etapu I - IV
2) przy wietrze do 8 m/s lub silniejszym jednak nie większym niż 3/4 prędkości postępowej paralotni,
3) w wymagających noszeniach, silnym lub turbulentnym żaglu i termice,
4) w terenie dla zaawansowanych
2.3.4. Paralotniarz posiadający stopień wyszkolenia "B" (przeloty) jeżeli nie ma bezpośredniego nadzoru instruktorskiego może wykonywać loty:
1) z zakresu wymaganych umiejętności Etapu I - V
2) przy wietrze do 8 m/s lub silniejszym jednak nie większym niż 3/4 prędkości postępowej paralotni,
3) w wymagających noszeniach, silnym lub turbulentnym żaglu i termice,
4) w terenie dla zaawansowanych,
5) z wykorzystaniem prądów wznoszących daleko od miejsca startu (przeloty)
2.3.5.1. Instruktor paralotniowy II klasy ma prawo do
1) wykonywania lotów do których uprawniają karty stopnia wyszkolenia paralotniarza "L"-"A płn'.
2) prowadzenia i nadzorowania (w ramach aeroklubu lub organizatora posiadającego Zaświadczenie o wpisie do ewidencji organizatorów działalności paralotniowej prowadzonej przez Aeroklub Polski) szkolenia paralotniowego i wystawiania kart stopnia wyszkolenia w zakresie stopnia "L".
3) wnioskowania do Aeroklubu Polskiego oraz organizatorów o zawieszenie lub cofnięcie uprawnień paralotniowych wynikających z kart stopnia wyszkolenia
4) potwierdzenia wyników sportowych.
5) sędziowania w zawodach paralotniowych,
6) kwalifikowania paralotni (przeglądy okresowe) w ramach aeroklubu lub organizatora,
7) wykonywania (w ramach aeroklubu lub organizatora) oblotów paralotni z wyjątkiem paralotni prototypowych,
2.3.5.2. Instruktor paralotniowy I klasy ma prawo do
1) wykonywania czynności wynikających z uprawnień instruktora paralotniowego II klasy z rozszerzeniem zakresu do stopnia wyszkolenia paralotniarza "B" włącznie oraz nadzorowania praktyki instruktorskiej, przyjmowania egzaminów praktycznych i lotów sprawdzających.
2) Wykonywania czynności komisarza sportowego.
3) Wykonywania oblotów paralotni prototypowych i opiniowania nowych konstrukcji paralotni - o ile posiada doświadczenie wynikające z posiadanych 50 godzin nalotu na paralotniach.
2.3.6. Loty z wykorzystaniem holowania
1) Wszystkie loty z wykorzystaniem holowania niezależnie od poziomu wyszkolenia paralotniarza mogą odbywać się tylko pod nadzorem instruktora paralotniowego
2) Loty z zastosowaniem do holowania urządzeń mechanicznych mogą być wykonywane tylko pod nadzorem instruktora posiadającego przeszkolenie w tym zakresie

3. ZDATNOŚĆ, WARUNKI TECHNICZNE, DOKUMENTACJA PARALOTNI.

3.1. Materiały, łączenie elementów paralotni, wymagania konstrukcyjne i inne.
3.1.1. Wszystkie tekstylne elementy paralotni przenoszące obciążenia (tkaniny, linki, nici. taśmy itp.) powinny być wykonane z materiałów i tkanin z włókien syntetycznych
3.1.2. Elementy metalowe przenoszące ciężar pilota (karabińczyki, uszka "D" i inne) powinny być wykonane z materiałów o znanej jakości. Łączna wytrzymałość elementów metalowych przenoszących ciężar pilota powinna być niemniejsza, niż 1000 kG (981 daN). Wytrzymałość pojedynczego elementu minimum 400 kG (392 daN).
3.1.3. Tkaniny użyte do wykonania skrzydła o wytrzymałości na rozdzieranie 1,55 kG (1,5 daN)
3.1.4. Łączna wytrzymałość taśm nośnych minimum 1000 kG (981 daN) Wytrzymałość pojedynczej taśmy nośnej minimum 400 kG (392 daN)
3.1.5. Taśmy i tkaniny uprzęży o łącznej wytrzymałości w kierunku działania obciążenia minimum 1000 kG (981 daN) Wytrzymałość pojedynczej taśmy lub innego elementu minimum 400 kg (392 daN)
3.1.6. Linki nośne, sterownicze i inne o wytrzymałości na rozciąganie minimum 60 kG (59 daN). Łączna wytrzymałość linek obciążonych ciężarem pilota w czasie lotu (do obliczeń uwzględnia się tylko dwie pierwsze grupy licząc od krawędzi natarcia) nie mniejsza, niż 1000 kg (981 daN)
3.1.7. Elementy łączące system hamujący z uprzężą pilota powinny zapewnić łączną wytrzymałość połączenia minimum 1000 kG (981 daN)
3.1.8. Wyklucza się stosowanie materiałów taśm. linek, tkanin i innych o wytrzymałościach mniejszych, niż wyżej wymienione
3.1.9. Podane wyżej wytrzymałości mają zastosowanie przy wadze pilota z wyposażeniem do 120 kG - przy większym ciężarze są odpowiednio większe
3.1.10. Taśmy (pasy) i tkaniny uprzęży powinny być łączone ściegiem maszynowym (wzorem uprzęży lotniowych). Wytrzymałość zszycia powinna być nie mniejsza, niż wymagana dla zszywanych elementów
3.1.11. Wytrzymałość połączeń linek nośnych oraz sterowniczych z ich rozgałęzieniami. a także z elementami skrzydła oraz uprzęży (np. taśmy nośne) powinna być nie mniejsza, niż wymagana dla łączonych elementów.
3.1.12. Elementy skrzydła powinny być łączone ściegiem maszynowym Łączenia oraz elementy podlegające szczególnym obciążeniom powinny być wzmocnione przez obszycie taśmą stylonową, dakronem itp. lub zabezpieczone dodatkowym ściegiem
3.1.13. Obliczenia oraz badania wytrzymałościowe przeprowadza się dla dopuszczalnych współczynników obciążenia określonych następująco: n=+3 dla elementów uprzęży oraz połączenia z systemem ratowniczym: n=+4
3.1.14. Dla obliczeń obciążeń przyjmuje się współczynnik bezpieczeństwa K=2. Ma tu zastosowanie wzór P=K*n*mo*g, gdzie: P - obciążenie, K i n - opisane powyżej, mo - masa pilota z wyposażeniem, g=9.81m/s2
3.1.15. Potwierdzenie wytrzymałości dokonuje się metodą obliczeń i kwalifikacji rodzaju użytych materiałów a w przypadkach wątpliwych - na podstawie realizacji programu kontrolnych prób statycznych w zakresie obciążeń dopuszczalnych według punktu 4.1.
3.1.16. Konstrukcja paralotni powinna uniemożliwiać wypadnięcie pilota z uprzęży niezamierzone przekręcenie się i inne sytuacje uniemożliwiające sięgnięcie po linki sterownicze lub wykonanie lądowania na nogi
3.1.17. Konstrukcja paralotni powinna zapewniać prawidłową pracę skrzydła w pełnym zakresie sterowania
3.1.18 Taśmy, linki, skrzydło i inne elementy z tworzyw sztucznych nie mogą być narażone na styczność z substancjami chemicznymi oraz współpracę z korodującymi częściami metalowymi
3.1.19. Stan skrzydła, mocowanie linek nośnych oraz krytyczne elementy podczepienia i uprzęży należy sprawdzać przed każdym lotem. Obowiązek ten należy do pilota wykonującego lot
3.2. Kwalifikowanie paralotni, dokumentacja.
3.2.1. Dopuszczenia do użytkowania paralotni dokonują Komisje Techniczne sekcji paralotniowych lub organizatorów na podstawie pozytywnych wyników potwierdzenia wytrzymałości punkt 3.1.15 - realizacji programu oblotu, punkt 4.2. Dopuszczenie do eksploatacji należy odnotować w wystawionym zaświadczeniu (świadectwie) Zaświadczenie powinno zawierać minimum dane lotno-techniczne wymienione w punkcie 4.3.
3.2.2. Paralotnie posiadające zaświadczenie, instrukcję lub inny dokument wystawiony przez producenta, zawierający dane wymienione w punkcie 4.3., z którego wynika, że przeszły niezbędne badania, dopuszcza się do eksploatacji na podstawie przeglądu, a do szkolenia - także po realizacji skróconego programu oblotu (punkt 4.2.)
3.2.3. Paralotnia powinna być trwale oznaczona w sposób umożliwiający jej identyfikację z wystawionym świadectwem (np. numer rejestru, fabryczny itp.)
Komisje Techniczne dopuszczające paralotnie do użytkowania powinny składać się z:
- kierownika sekcji paralotniowej lub instruktora zgłoszonego przez organizatora jako nadzorującego prowadzoną działalność;
- instruktora paralotniowego;
- pilota paralotniowego;
Wiek członków komisji minimum 21 lat. Przedstawiony skład dotyczy kompetencji i powinien być zredukowany do minimum.
3.2.5. W uzasadnionych przypadkach zakres prób może być zmieniony przez Komisję Techniczną z powołaniem się na racjonalne przesłanki techniczne
3.2.6. Paralotnie zakwalifikowane do użytku, co 12 miesięcy podlegają przeglądowi okresowemu (przeglądu dokonuje instruktor lub Komisja Techniczna) W przypadkach wątpliwych instruktor (Komisja Techniczna) może podjąć decyzję o wykonaniu prób w koniecznym zakresie. Wykonanie przeglądu odnotowuje się na zaświadczeniu (świadectwie)
3.2.7. W przypadkach uszkodzenia lub przeróbki paralotni przegląd okresowy traci ważność
3.2.8. Za ukrycie faktu uszkodzenia lub przeróbki paralotni całkowitą odpowiedzialność ponosi jej użytkownik.
3.2.9. Protokoły prób i dopuszczenia paralotni do użytkowania przechowuje kierownik sekcji paralotniowej (organizator)
Aeroklub Polski oraz organizatorzy działalności paralotniowej prowadzą rejestry paralotni dopuszczonych przez siebie do użytkowania, które powinny zawierać minimum:
- numer kolejny rejestru,
- datę wpisania do rejestru,
- typ paralotni i klasę,
- właściciela (użytkownika),
- potwierdzenie i datę ważności przeglądu okresowego

4. ZAŁĄCZNIKI

4.1. Program kontrolnych prób statycznych w zakresie obciążeń dopuszczalnych (próby nieniszczące).
4.1.1. Uprząż
1) Uprząż bez taśm nośnych powiesić i obciążyć pozorując umieszczenie pilota w taki sposób, aby zrealizować przeciążenie 4g (czterokrotny ciężar pilota z wyposażeniem) Obciążenie utrzymywać przez 10 minut Po odciążeniu szczegółowo sprawdzić stan uprzęży
2) Wyżej wymienioną próbę można zrealizować metodą dynamiczną umieszczając w uprzęży mniejszy ciężar i po uniesieniu go na odpowiednią wysokość puścić uzyskując żądane obciążenie Próbę powtórzyć trzykrotnie
4.1.2. Połączenie system hamujący - uprząż
1) Uprząż podwiesić poprzez elementy łączące z systemem hamującym i obciążyć jak wyżej (statycznie lub dynamicznie). Po odciążeniu szczegółowo sprawdzić stan uprzęży oraz elementów łączących z systemem hamującym.
4.1.3. Skrzydło, linki, taśmy nośne i elementy łączące
Próby statyczne są zaliczone, gdy po realizacji każdego z wyżej wymienionych obciążeń nie pojawiają się trwałe odkształcenia konstrukcji, przetarcia, rozprucia, naruszenia szwów itp.
1) Napełnione skrzydło paralotni umocowane za taśmy nośne holować realizując maksymalne możliwe do uzyskania przeciążenie, jednak nie większe, niż 3 g (trzykrotny ciężar pilota z wyposażeniem)
Łączny czas holu 10 minut. Po próbach sprawdzić szczegółowo stan skrzydła, linek, taśm, szwów, elementów łączonych itp.
Zaliczenie prób statycznych
Próby statyczne są zaliczone, gdy po realizacji każdego z wyżej wymienionych obciążeń nie pojawiają się trwałe odkształcenia konstrukcji, przetarcia, rozprucia, naruszenia szwów itp.
4.2. Program oblotu paralotni.
4.2.1. Próby naziemne
1) Przy różnych prędkościach wiatru sprawdzeniu podlegają niżej wymienione elementy
- łatwość napełniania skrzydła;
- stateczność skrzydła na starcie;
- utrzymywanie kierunku w czasie rozbiegu
- skuteczność i sposób reagowania na sterowanie
4.2.2. Próby w locie
1) Po starcie ze zbocza lub wyholowaniu należy sprawdzić (określić) niżej wymienione elementy:
- zachowanie się skrzydła w pełnym zakresie sterowania;
- zachowanie się skrzydła przy ściąganiu taśm nośnych (przeciągnięcia - wyprowadzenia);
- prędkości opadania przy maksymalnej prędkości poziomej;
- minimalną prędkość opadania;
- maksymalną prędkość poziomą
2) Podczas prób należy zwrócić uwagę na
- zachowanie się paralotni podczas startu;
- zachowanie się paralotni podczas lądowania
Punkty 4.2.1.1) oraz 4.2.2.2) niniejszego programu stanowią "Skrócony program oblotu" paralotni
4.3. Minimalne dane lotno-techniczne paralotni, które należy umieścić w zaświadczeniu (świadectwie).
1) Typ
2) Klasa (szkolna, wyczynowa itp.)
3) Rozpiętość
4) Powierzchnia skrzydła
5) Ciężar
6) Wydłużenie
7) Doskonałość
8) Minimalna prędkość opadania
9) Prędkość opadania przy maksymalnej prędkości poziomej
10) Maksymalna prędkość pozioma
11) Dopuszczalna prędkość wiatru na starcie
12) Maksymalny i minimalny ciężar pilota (pilotów) z wyposażeniem
A także inne informacje mające znaczenie dla bezpiecznej eksploatacji paralotni.