AERODYNAMIKA I SPRZĘT

Aby sprawdzić odpowiedź, najedź kursorem na pytanie (nie klikaj) i spojrzyj na dolny pasek przeglądarki.

1. Poszycie górne i dolne paralotni
   1. są połączone ze sobą ściankami komór i żebrami,
   2. są wykonane z tkaniny spadochronowej,
   3. dzięki żebrom tworzą odpowiedni profil,
   4. są ze sobą zeszyte na krawędzi spływu.

2. Linki paralotni są obciążone w różny sposób. Które grupy linek są podczas lotu obciążone najbardziej?
   1. Linki rzędu C.
   2. Linki rzędów A i B.
   3. Linki rzędów C i D.
   4. Linki rzędów A i D.

3. Które z poniższych właściwości posiada profil skrzydła o większej grubości w porównaniu z profilem o mniejszej grubości, przy takiej samej prędkości lotu?
   1. Większy opór i mniejsza siła nośna.
   2. Większy opór i większa siła nośna.
   3. Większy opór i taka sama siła nośna.
   4. Taki sam opór i taka sama siła nośna.

4. Jak nazywamy element łączący linki zbiorcze paralotni z taśmami nośnymi?
   1. Karabinki.
   2. Deltki.
   3. Bloczki.
   4. Skręcane ogniwa.

5. Jak nazywają się otwory wykonane w ściankach cel i żebrach skrzydła?
   1. Kompensatory ciśnienia.
   2. Otwory wentylacyjne.
   3. Cross-Ports.
   4. Otwory wyrównawcze ciśnienia.

6. Jak zmieni się współczynnik oporu ciała o dowolnym kształcie w powietrzu, gdy prędkość opływu zwiększy się dwukrotnie?
   1. Dwukrotnie wzrośnie.
   2. Nie ulegnie zmianie.
   3. Czterokrotnie wzrośnie.
   4. Sześciokrotnie wzrośnie.

7. Dokładność profilu paralotni uzyskuje się przez:
   1. małą liczbę linek i małą liczbę komór,
   2. dużą liczbę ścianek komór (żeber),
   3. dużą liczbę linek,
   4. jednakowo dużą liczbę komór i ścianek między nimi.

8. Z jakich materiałów można wykonać powłoki paralotni?
   1. Z tkaniny spadochronowej.
   2. Z tkaniny poliestrowej.
   3. Z tkaniny poliamidowej.
   4. Z nieprzepuszczalnej dla powietrza, impregnowanej tkaniny syntetycznej, do której w procesie tkania wprowadzono dodatkowe włókna wzmacniające i utrudniające darcie (rip-stop).

9. Wszystkie włókna syntetyczne:
   1. zmieniają swoje właściwości pod wpływem działania promieni słonecznych (promieniowanie UV),
   2. nie są wrażliwe na wilgoć; szczególnie włókna poliamidowe są hydrofobowe,
   3. są wrażliwe na działanie rozpuszczalników organicznych,
   4. gdy utracą (ulegnie zniszczeniu) warstwę impregnującą, stają się bardziej porowate i przepuszczalne dla powietrza.

10. Duża liczba linek paralotni:
    1. rozkłada całkowite obciążenie skrzydła na wiele punktów,
    2. powoduje wzrost siły oporu,
    3. przyczynia się do utrzymania profilu skrzydła,
    4. jest wynikiem konstrukcji skrzydła paralotni i jego komorowej budowy.

11. Siła nośna skrzydła (profilu aerodynamicznego) zależy od gęstości powietrza. Gdy gęstość powietrza spada, siła nośna:
    1. nie zmienia się,
    2. podwaja się,
    3. spada,
    4. rośnie.

12. Długość linek nośnych paralotni:
    1. określa kategorię skrzydła wg kryteriów DHV. I tak: DHV 1 to paralotnie z linkami krótkimi, DHV 2 i powyżej to paralotnie o dużej długości linek (powyżej 6 m).
    2. ustala kąt natarcia skrzydła,
    3. ustala zakrzywienie profilu skrzydła,
    4. zostaje sprawdzona dopiero przy pierwszej, obowiązkowej kontroli technicznej.

13. Do których taśm nośnych podczepione są linki C i D?
    1. Wszystkie linki są podczepione centralnie w jednym miejscu, aby zapewnić neutralne zachowanie skrzydła w locie.
    2. Do przednich taśm nośnych.
    3. Do tylnych taśm nośnych.
    4. Do przednich i tylnych taśm nośnych.

14. System przyspieszający (speed, accelerator):
    1. powoduje zmniejszenie kąta natarcia skrzydła,
    2. luzuje linki sterowe i podwyższa współczynnik siły nośnej w obszarze gdzie są zaczepione linki rzędu D. Rośnie przez to prędkość paralotni.
    3. skraca przednie taśmy nośne o 5 do 15 cm.
    4. podlega również atestowaniu dla każdego typu paralotni.

15. Ogniwa łączące (deltki)
    1. muszą być wykonane z aluminium,
    2. muszą być zabezpieczone przed niepożądanym otwarciem,
    3. są to np. elementy metalowe służące do podczepienia taśm nośnych do zbiorczych linek nośnych,
    4. żadna z tych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

16. Nowoczesne paralotnie mają:
    1. poszczególne rzędy linek zbiorczych podwieszone do osobnych taśm nośnych,
    2. rzędy linek grupy A i B oddzielone od siebie,
    3. wysokie, generujące dużą siłę nośną profile i duży użytkowy zakres prędkości,
    4. wzmocnioną krawędź spływu, celem poprawy stabilności wzdłuż osi poprzecznej.

17. Linki sterowe
    1. biegną przez bloczki lub oczka przymocowane na przednich taśmach nośnych,
    2. służą do wykonywania zakrętów i zmiany prędkości paralotni,
    3. składają się z dwóch linek głównych i dwóch dodatkowych,
    4. powinny być ustawione indywidualnie dla każdego pilota.

18. Uprząż paralotniowa:
    1. jest integralną częścią paralotni, musi być razem z nią atestowana i pozostawać zawsze z nią połączona,
    2. jest łączona z taśmami nośnymi za pomocą karabinków,
    3. wpływa na własności lotne i zachowanie skrzydła w locie,
    4. musi być ustawiona indywidualnie dla każdego pilota.

19. Jak nazywa się obrót aparatu latającego wokół osi pionowej?
    1. przechylenie,
    2. pochylenie,
    3. odchylenie,
    4. odpadanie,

20. Obie linki sterowe
    1. są wielokrotnie rozgałęzione i zamocowane do krawędzi spływu skrzydła,
    2. biegną od krawędzi spływu do tylnych taśm nośnych,
    3. biegną przez prowadnice na taśmach nośnych,
    4. muszą być indywidualnie ustawione dla każdego pilota.

21. Średnie obciążenie powierzchni skrzydła to:
    1. stosunek masy startowej do powierzchni rzutu skrzydła,
    2. kilogramy na metr kwadratowy,
    3. masa pilota podzielona przez powierzchnię skrzydła,
    4. rozpiętość podzielona przez średnią szerokość skrzydła.

22. Wydłużenie skrzydła jest opisywane stosunkiem:
    1. ciężaru startowego do powierzchni skrzydła,
    2. kwadratu rozpiętości do powierzchni,
    3. skrzydła o większej powierzchni do skrzydła o mniejszej powierzchni,
    4. rozpiętości do ciężaru pilota.

23. Paralotnię:
    1. należy przechowywać w pomieszczeniach suchych,
    2. można bez problemu przechowywać w stanie mokrym, ponieważ jest wykonana z odpornych na wilgoć tworzyw sztucznych,
    3. nie należy niepotrzebnie wystawiać na działanie promieni słonecznych,
    4. można przechowywać w dowolny sposób. Nie ma to praktycznie żadnego znaczenia.

24. Kiedy należy skontrolować długość linek paralotni?
    1. Gdy zachowuje się w jakiś niezwykły sposób w locie.
    2. Po wystąpieniu sytuacji bardzo obciążających materiał.
    3. Po lądowaniu na drzewie.
    4. Przed każdym startem.

25. Uprząż należy ustawić tak, aby:
    1. pilot bezpośrednio po starcie nie opadał do tyłu,
    2. pilot przed lądowaniem mógł bez problemu przyjąć postawę wyprostowaną,
    3. taśmy krzyżowe uniemożliwiały przewrócenie w silnych turbulencjach,
    4. taśma piersiowa była zawsze maksymalnie zaciągnięta.

26. Redukcję oporu indukowanego na płacie nośnym uzyskuje się m.in. przez:
    1. zmniejszenie rozpiętości płata,
    2. specjalne klapy na końcach płata,
    3. budowę płatów o stałej szerokości,
    4. zwiększenie wydłużenia płata.

27. Jak zmieni się opór powietrza gdy prędkość urządzenia latającego wzrośnie dwukrotnie?
    1. Też dwukrotnie wzrośnie.
    2. Pozostanie stały.
    3. Wzrośnie czterokrotnie.
    4. Wzrośnie trzykrotnie.

28. Ciężar urządzenia latającego w locie śłizgowym jest równoważony przez:
    1. siłę nośną,
    2. siłę oporu,
    3. siłę aerodynamiczną,
    4. grawitację.

29. Siła aerodynamiczna:
    1. jest wypadkową siły nośnej i siły ciągu,
    2. jest siłą indukowaną przez tzw. opór dodatkowy (resztkowy),
    3. jest wypadkową siły nośnej i siły oporu,
    4. równoważy siłę ciężkości układu.

30. Siła nośna:
    1. działa na skrzydło paralotni i jest skierowana w dół,
    2. jest skierowana prostopadle kierunku przepływu strug powietrza omywających skrzydło,
    3. jej wartość i punkt przyłożenia zmieniają się wzdłuż osi poprzecznej podczas manewrów sterowania,
    4. równoważy siłę ciężkości.

31. Kątem natarcia nazywamy:
    1. kąt zawarty między torem ślizgu, a poziomem,
    2. kąt zawarty między linią kierunku strug opływających skrzydło, a średnią cięciwą skrzydła,
    3. kąt jaki tworzą wektory siły oporu i siły ciągu,
    4. kąt pod jakim paralotnia leci z prędkością najlepszej doskonałości, zwany też kątem ślizgu.

32. Siła oporu:
    1. jest skierowana przeciwnie do siły ciężkości,
    2. na jej wartość mają wpływ różne rodzaje oporu,
    3. hamuje paralotnię i działa w kierunku zgodnym z kierunkiem strug powietrza opływających skrzydło,
    4. jej wartość zależy od kąta natarcia.

33. Co rozumie się pod pojęciem "obciążenie powierzchni"?
    1. Maksymalny udźwig statku powietrznego.
    2. Maksymalną masę startową statku powietrznego.
    3. Stosunek masy startowej do powierzchni rzutu płatów nośnych.
    4. Masę powietrza wypieraną przez statek powietrzny.

34. Siła oporu jest równoważona przez:
    1. siłę ciężkości,
    2. wypadkową siły ciężkości i siły nośnej.
    3. siłę mającą ten sam kierunek i wartość co opór, ale przeciwny zwrot.
    4. siłę działającą prostopadle do kierunku opływu skrzydła przez strugi powietrza.

35. Siła nośna profilu aerodynamicznego zależy między innymi:
    1. od wielkości jego powierzchni,
    2. od gęstości powietrza,
    3. od prędkości z jaką strugi powietrza omywają profil,
    4. od składowej prędkości przeciwnego wiatru.

36. Prędkość własna paralotni...
    1. To prędkość z jaką paralotnia porusza się względem ziemi.
    2. Jest to średnia prędkość z jaką cząsteczki powietrza omywają skrzydło.
    3. Jest to prędkość paralotni względem otaczającego powietrza.
    4. Konstruktor ustala ją przez wybór odpowiedniego kąta natarcia.

37. Do konkretnych prędkości charakteryzujących własności lotne paralotni należą:
    1. prędkość minimalnego opadania,
    2. prędkość minimalna,
    3. prędkość względem powierzchni ziemi,
    4. prędkość wiatru.

38. Skrzydło paralotni może wytworzyć dostateczną aerodynamiczną siłę nośną tylko wtedy,
    1. gdy leci pod wiatr,
    2. gdy jest omywane powietrzem z dostateczną prędkością,
    3. gdy leci z prędkością o wartości leżącej między prędkością minimalną a prędkością maksymalną,
    4. gdy poszycie jest absolutnie suche.

39. Jak nazywamy obrót statku powietrznego wokół osi podłużnej?
    1. Przechylenie.
    2. Odchylenie.
    3. Huśtanie.
    4. Kiwanie.

40. Strugi powietrza opływające asymetryczny profil:
    1. osiągają ponad górną i pod dolną powierzchnią profilu różne prędkości,
    2. nad górną powierzchnią profilu wykazują większe zagęszczenie,
    3. osiągają pod dolną powierzchnią profilu większą prędkość,
    4. mają zasadniczo tę samą prędkość nad górną i pod dolną powierzchnią profilu.

41. Rozkład siły nośnej na powierzchni skrzydła paralotni:
    1. jest równomierny,
    2. wykazuje maksimum w okolicy jednej trzeciej głębokości (szerokości) profilu licząc od krawędzi natarcia,
    3. wykazuje maksimum w okolicy środka szerokości profilu,
    4. w skrzydłach wyczynowych wykazuje maksimum w okolicy jednej trzeciej szerokości profilu licząc od krawędzi spływu.

42. Nadciśnienie statyczne wewnątrz skrzydła paralotni przy jej prędkości lotu 30 km/h wynosi:
    1. około 40 kp/(m2 powierzchni skrzydła), co odpowiada ok. 4 milibarom,
    2. około 30 kp/(m2 powierzchni skrzydła), co odpowiada ok. 3 milibarom,
    3. około 4 kp/(m2 powierzchni skrzydła), co odpowiada ok. 0.4 milibarom,
    4. około 1 bar równe 1000 milibarów.

43. W procesie generowania siły nośnej:
    1. ponad górną powierzchnią skrzydła powstaje nadciśnienie,
    2. pod dolną powierzchnią skrzydła powstaje nadciśnienie,
    3. stosunek podciśnienia nad górną powierzchnią skrzydła do nadciśnienia pod dolną powierzchnią wynosi około 2/3,
    4. stosunek podciśnienia do nadciśnienia wynosi ok. 2/1.

44. Co rozumie się pod pojęciem "siła aerodynamiczna"?
    1. Składową siły nośnej w kierunku omywania skrzydła przez strugi powietrza.
    2. Wektorową sumę sił nośnej i ciężkości.
    3. Wektorową sumę sił nośnej i oporu; siłę równoważącą siłę ciężkości.
    4. Wektorową różnicę sił nośnej i ciężkości.

45. Siła nośna rośnie wprost proporcjonalnie do:
    1. prędkości w pierwszej potędze,
    2. powierzchni nośnej w pierwszej potędze,
    3. prędkości do kwadratu,
    4. powierzchni nośnej do kwadratu.

46. Doskonałość paralotni równa 7
    1. oznacza, że wartość siły nośnej jest 7 razy większa od siły oporu,
    2. oznacza, że paralotnia jest w stanie w nieruchomym powietrzu pokonać lotem ślizgowym odległość 7 razy większą niż wysokość, z której startuje,
    3. oznacza, że stosunek siły nośnej do siły oporu wynosi 7:1,
    4. oznacza, że w locie pod wiatr o prędkości równej połowie prędkości własnej paralotni, osiągnie ona doskonałość tylko ok. 3,5.

47. Jakie rodzaje oporu występują w aerodynamice?
    1. Opór stawiany przez poszczególne linki.
    2. Opór kształtu.
    3. Opór szkodliwy.
    4. Opór brzegowy lub indukowany.

48. Opór stawiany przez wszystkie linki, jak również opór stawiany przez pilota wraz z uprzężą razem wzięte nazywamy:
    1. Oporem kształtu.
    2. Oporem indukowanym.
    3. Oporem brzegowym.
    4. Oporem szkodliwym.

49. Opór brzegowy:
    1. powstaje w wyniku wyrównania ciśnień między górą i dołem skrzydła na jego końcówkach,
    2. jest nazywany również oporem indukowanym,
    3. powstaje na wszystkich częściach statku powietrznego,
    4. jest nazywany również oporem interferencyjnym.

50. Jak nazywamy niepożądane opory, które nieuchronnie towarzyszą generowaniu siły nośnej na profilu aerodynamicznym?
    1. Opór szkodliwy,
    2. Opór brzegowy lub indukowany,
    3. Opór kształtu,
    4. Żadna z tych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

51. Opór rośnie
    1. liniowo ze wzrostem prędkości,
    2. liniowo ze wzrostem powierzchni nośnej,
    3. liniowo z kwadratem prędkości,
    4. do momentu uzyskania prędkości najlepszej doskonałości, po czym ponownie maleje.

52. Opór szkodliwy
    1. towarzyszy zawsze powstawaniu siły nośnej na profilu aerodynamicznym,
    2. powstaje na wszystkich częściach nie wytwarzających siły nośnej,
    3. powstaje w wyniku wyrównywania ciśnień na końcach płata,
    4. powstaje na sylwetce pilota i olinowaniu paralotni.

53. Im mniejsza jest gęstość powietrza
    1. tym mniejsza jest wartość siły oporu,
    2. tym mniejsza jest wartość siły nośnej,
    3. tym większa jest doskonałość paralotni,
    4. tym większa jest wartość siły oporu.

54. Opór powstający w wyniku wyrównania ciśnień na końcach profilu nazywamy:
    1. oporem indukowanym,
    2. oporem interferencyjnym,
    3. oporem całkowitym,
    4. oporem kształtu.

55. Punkt przyłożenia siły aerodynamicznej, będącej wypadkową siły nośnej i siły oporu paralotni
    1. to punkt ciężkości układu,
    2. to oś pionowa układu skrzydło-pilot,
    3. to środek aerodynamiczny skrzydła,
    4. w ustalonym locie na wprost leży na pionowej osi przechodzącej przez punkt ciężkości układu.

56. Poprzez zaciąganie (wybieranie) obu linek sterowych
    1. zmienia się profil skrzydła paralotni,
    2. zmienia się kąt natarcia skrzydła,
    3. paralotnia leci wolniej,
    4. zmienia się stosunek wartości siły nośnej do wartości siły oporu.

57. Przy luźnych linkach sterowych
    1. paralotnia leci na stosunkowo małym kącie natarcia,
    2. paralotnia leci z maksymalną prędkością - tzw. prędkością trymową,
    3. siła nośna osiąga maksymalną wartość,
    4. żadna z tych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

58. Siła oporu i siła nośna zależą m.in. od gęstości powietrza. Dla większej gęstości powietrza siła nośna
    1. jest mniejsza,
    2. jest większa,
    3. maleje z kwadratem gęstości,
    4. nie zmienia się.

59. Współczynnik siły oporu powietrza zależy głównie od:
    1. masy ciała omywanego strumieniem powietrza,
    2. kształtu ciała i jego ustawienia w stosunku do przepływu powietrza,
    3. od temperatury powietrza,
    4. od rodzaju materiału z jakiego jest wykonane ciało omywane przez powietrze.

60. Oderwanie strug powietrza od powierzchni skrzydła
    1. może się zdarzyć na skutek zmiany kąta natarcia w wyniku działania silnego szkwału w powietrzu,
    2. jest prowokowane przez pilota świadomie podczas lądowania,
    3. jest zawsze wynikiem zbyt dużego kąta natarcia - przekroczenia jego granicznej wartości,
    4. jest popularnie zwane przeciągnięciem lub stallem.

61. Jednostronne podwinięcie końcówki skrzydła (klapa)
    1. może zdarzyć się częściej w warunkach termicznych i przy porywistym wietrze, niż laminarnych warunkach wietrznych,
    2. jest częściowo zależne od rodzaju i konstrukcji skrzydła. Skrzydła wyczynowe zachowują się pod tym względem zwykle bardziej krytycznie niż skrzydła przejściowe.
    3. występuje gdy krawędź natarcia jest opływana od góry,
    4. nie zdarzają się w skrzydłach szkoleniowych.

62. Jednostronne podwinięcie końcówki skrzydła (klapa)
    1. zdarza się gdy szkwał naciska w dół na końcówkę skrzydła i komory częściowo opróżniają się,
    2. musi zostać skorygowane natychmiastowym, mocnym przyhamowaniem tej strony skrzydła,
    3. na skutek zwiększonego oporu i utraty siły nośnej podwiniętej strony powstaje moment obrotowy powodujący rotację skrzydła,
    4. może doprowadzić do zaklinowania końcówki skrzydła w linkach (krawat).

63. Kiedy mówimy o oderwaniu strug?
    1. Gdy strugi opływające górną powierzchnię skrzydła, odpowiedzialne za wytwarzanie siły nośnej, nie przylegają już do tej powierzchni.
    2. Gdy strugi omywają profil z tak małą prędkością, że nie wystarcza to dla wytworzenia dostatecznej siły nośnej.
    3. Gdy siły generowane przez pod- i nadciśnienie znajdują się w równowadze.
    4. Gdy punkt przyłożenia aerodynamicznej siły nośnej wędruje w tył profilu.

64. Wokół której osi paralotnia przechyla się?
    1. Wokół osi poprzecznej (poziomej, prostopadłej do kierunku lotu).
    2. Wokół osi pionowej.
    3. Wokół osi podłużnej (pokrywającej się z kierunkiem lotu).
    4. Wokół osi skośnej nachylonej pod kątem 45 stopni do kierunku lotu.

65. Paralotnia pochyla się wokół osi poprzecznej (prostopadłej do kierunku lotu) aby:
    1. zmienić kierunek lotu w lewo lub w prawo,
    2. przyspieszyć lub zwolnić,
    3. przechylić się,
    4. odchylić się.

66. Podczas lotu w skręcie:
    1. skrzydło podlega większym obciążeniom niż podczas lotu na wprost,
    2. pojawia się dodatkowa siła - siła odśrodkowa,
    3. wypadkowa siły odśrodkowej i siły ciężkości zwiększa obciążenie skrzydła,
    4. zwiększone obciążenie jest kompensowane wzrostem prędkości i aerodynamicznej siły nośnej.

67. Jak nazywa się stabilność statku powietrznego względem osi pionowej?
    1. Stateczność boczna.
    2. Stateczność poprzeczna.
    3. Stateczność podłużna.
    4. Stateczność kierunkowa.

68. Paralotnia leci z prędkością najlepszej doskonałości, równą 30 km/h pod wiatr wiejący z prędkością 15 km/h. W tych warunkach po starcie na wysokości 1000 m GND pokonuje dystans 3000 m.
    1. Doskonałość paralotni wynosi w tych warunkach 3.
    2. Stosunek pokonanej drogi do utraty wysokości wynosi 6:1.
    3. Rzeczywisty stosunek pokonanej drogi do utraty wysokości wynosi 3:1.
    4. Doskonałość tej paralotni w warunkach bezwietrznych wynosi ok. 6.

69. Jaki kierunek i zwrot ma siła oporu powietrza?
    1. Takie same jak siła ciężkości: pionowo w dół.
    2. Ten sam kierunek, a przeciwny zwrot co aerodynamiczna siła nośna.
    3. Kierunek jest zawsze równoległy do podłużnej osi statku powietrznego.
    4. Kierunek ten sam co kierunek lotu statku powietrznego, a zwrot przeciwny.

70. Podczas skrętu paralotnią
    1. kąt natarcia wewnętrznej do skrętu połówki skrzydła jest mniejszy niż zewnętrznej,
    2. kąt natarcia wewnętrznej do skrętu połówki skrzydła jest większy niż zewnętrznej,
    3. siła oporu wewnętrznej do skrętu połówki skrzydła ma większą wartość,
    4. siła oporu wewnętrznej do skrętu połówki skrzydła ma większą wartość.

71. Jaka siła w ustalonym locie na wprost równoważy siłę ciężkości statku powietrznego?
    1. Siła nośna.
    2. Wypadkowa siły nośnej i siły oporu - siła aerodynamiczna.
    3. Pionowa składowa siły aerodynamicznej.
    4. Wypadkowa siły aerodynamicznej i prędkości.

72. Jak nazywamy obrót statku powietrznego wokół osi poprzecznej?
    1. Pochylanie.
    2. Przechylanie.
    3. Odpadanie.
    4. Odchylanie.

73. Środek aerodynamiczny skrzydła to punkt przyłożenia:
    1. wypadkowej wszystkich sił aerodynamicznych działających na profil,
    2. składowej siły ciężkości działającej na profil,
    3. aerodynamicznej siły nośnej,
    4. wypadkowej całkowitego oporu.

74. Krzywa biegunowa podaje:
    1. jaką prędkość opadania pilot paralotni może osiągnąć wykonując spiralę,
    2. przy jakiej prędkości paralotnia leci z minimalnym opadaniem,
    3. przy jakiej prędkości paralotnia ma najlepszą doskonałość,
    4. jakie wartości prędkości opadania osiąga paralotnia w stallu i B-stallu.

75. Prędkość najlepszej doskonałości,
    1. to prędkość, dla której skrzydło paralotni uzyskuje maksymalną siłę nośną,
    2. to prędkość, przy której stosunek siły nośnej do siły oporu osiąga maksimum,
    3. jest zwykle nieco wyższa niż prędkość minimalnego opadania,
    4. jest też nazywana prędkością trymową.

76. Doskonałość paralotni jest zdefiniowana jako:
    1. stosunek wartości siły nośnej do wartości siły oporu,
    2. stosunek długości pokonanej drogi do utraty wysokości w locie ślizgowym w nieruchomym powietrzu,
    3. prędkość lotu ślizgowego paralotni,
    4. minimalna prędkość opadania paralotni.

77. W miarę zwiększania kąta natarcia skrzydła paralotni strugi powietrza zaczynają się odrywać od powierzchni płata. W którym miejscu proces ten rozpoczyna się i w jakim kierunku postępuje?
    1. Rozpoczyna się na krawędzi natarcia i postępuje w kierunku przepływu strug.
    2. Występuje równocześnie na całej powierzchni płata.
    3. Rozpoczyna się na górnej powierzchni profilu w okolicy krawędzi spływu i postępuje w kierunku przeciwnym do przepływu strug.
    4. Rozpoczyna się na dolnej powierzchni profilu i postępuje w kierunku przepływu strug.

78. W warunkach bezwietrznych paralotnia, lecąc z prędkością 30 km/h, przy deniwelacji 1000 m pokonuje dystans 5,6 km. Jaki dystans pokona ta paralotnia, przy tej samej deniwelacji, ale z wiatrem w plecy o sile 15 km/h?
    1. Również ok. 5,6 km.
    2. Około 6,6 km.
    3. Około 8,4 km.
    4. Około 5,6 km + 1500 m = 7100 m = 7,1 km.

79. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 11 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Poszycie górne.
    2. Ścianka komory.
    3. Poszycie dolne.
    4. Kanał skrzydła.

80. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 10 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Stabilizator (stabilo).
    2. Łuk brzegowy.
    3. Ucho skrzydła.
    4. Poszycie górne.

81. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 9 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Sznurki paralotni.
    2. Podwieszenie pilota.
    3. Linki (olinowanie) paralotni
    4. Linki centralne.

82. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 8 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Ogniwo łączące (zamek, deltka) linek.
    2. Zamek uprzęży.
    3. Zamek bezpieczeństwa.
    4. Stabilizator.

83. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 7 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Uprząż.
    2. Uprząż siedząca lub leżąca.
    3. Siodełko.
    4. Fotelik pilota.

84. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 6 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Uchwyt linki sterowej.
    2. Sterownik.
    3. Kierownica.
    4. Uchwyt wyzwalający.

85. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 5 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Taśmy sterowe.
    2. Taśmy pilota.
    3. Taśmy nośne.
    4. Linki łączące.

86. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 4 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Otwory wyrównawcze ciśnienia (cross ports).
    2. Otwory wentylacyjne.
    3. Komora powietrzna.
    4. Otwór skrzydła.

87. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 3 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Stabilizator.
    2. Łapacz powietrza.
    3. Powierzchnia nośna.
    4. Ścianka komory.

88. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 2 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Poszycie dolne.
    2. Komora.
    3. Skrzynka profilowa.
    4. Stabilizator kształtu.

89. Jak nazywamy część oznaczoną numerem 1 na szkicu paralotni poniżej?
    1. Poszycie górne.
    2. Stabilizator.
    3. Poszycie dolne.
    4. Poszycie nośne.

90. Gdzie znajduje się punkt określający najmniejszą prędkość opadania na wykresie biegunowej obok?
    
    1. a.
    2. b.
    3. c.
    4. d.

91. Ile wynosi prędkość najlepszej doskonałości wg biegunowej przedstawionej przy pyt. 90?
    1. 57 km/h.
    2. 28 km/h.
    3. 45 km/h.
    4. 40 km/h.

92. Ile m/s wynosi prędkość minimalnego opadania na biegunowej przedstawionej przy pyt. 90?
    1. 2 m/s.
    2. 3 m/s.
    3. 2,8 m/s.
    4. 4 m/s.

93. Który punkt oznacza początek odrywania strug na biegunowej przedstawionej przy pyt. 90?
    1. a.
    2. b.
    3. c.
    4. d.

94. Który punkt oznacza najlepszą doskonałość paralotni na biegunowej przedstawionej przy pyt. 90?
    1. a.
    2. b.
    3. c.
    4. d.