Warunki do latania zrobily sie az za dobre: juz o 10 rano widac bylo rozbudowujace sie congestusy. Prognoza zapowiadala jednak, ze nie rozwina sie one w cumulonimbusy ze wzgledu na silna inwersje na 5000 metrow. Na wszelki wypadek rozlozono "szybka" konkurencje: bez przeskokow przez doliny, za to dluga jazda po glownej grani dajacej dobre podtrzymanie. No i rzeczywiscie: zaraz po zrobieniu markera zrobila sie jazda bez trzymanki (czytaj bez krazenia). Jak najszybciej do glownej grani, troche podkrecic, a potem po spidzie i po grani do punktu w Zadze. Na gorze niebo zachmurzone 7/8, chmury ciagna, co chwile ktos zaklada klapy, kto zakrazy ten frajer. Ja oczywiscie zdupilem sprawe pod Krnem: zamiast twardo przytulac sie do skal, odpadlem troche na przedpole i musialem oblazic gore dookola. Zmarnowalem co najmniej pol godziny, bo jak juz pedzilem do punktu, minelismy sie z Robertem po drodze, a przedtem szlismy skrzydlo w skrzydlo. Na szczescie odzyskalem troche nad punktem, bo polecialem w dobrej fazie, caly czas w noszeniu. Na dolocie do mety znow niepotrzebnie pokrazylem, kiedy mozna bylo poleciec po doskonalosci: cala dolina nosila. Trudno, moze nie bylem najszybszy (59 miejsce) ale mete w koncu zrobilem. Piekna sprawa. Polecam kazdemu: dzieciaki klaszcza, panienki sie zbiegaja, sedziowie gratuluja... tu nalezy sie uszczypnac i obudzic. Czule powitanie dotyczy tylko pierwszej trojki, no moze piatki. Mna to sie pies z kulawa noga nie zainteresowal. Ale co 69 kilometrow oblecialem, to oblecialem.
Andrzej Subocz (Jendrek)
andrzej@aku.com.pl