Kolejna szybka konkurencja. Mozliwosc burzy po poludniu spowodowala wylozenie konkurencji zygzakiem po dolinie, tak aby wszyscy byli w zasiegu wzroku. Latalismy wiec tam i z powrotem jak te tramwaje. Ze wzgledu na duza ilosc przeskokow przez doline i kupe skrzydel wskazujacych kominy wygrywali bez trudu wlasiciele szybkich glajtow latajacych od punktu do komina i z powrotem. Dolina pieknie dusila, a mimo to najlepsi to potrafili za jednym zamachem, bez krecenia obskoczyc 3 ostatnie punkty i doleciec do mety. Tracili na tym 1600 metrow. Ja musialem podkrecac po drodze prawie do sufitu, a proba skoku bezposredniego z przedostatniego punktu, bez krecenia kosztowala mnie zjazd do totalnego parteru, polgodzinna walke o dolot i w efekcie przylecialem jakies dwie minuty po zamknieciu mety. Zwijali ja na moich oczach! Wniosek na przyszlosc: lepiej oceniac sytuacje, nie leciec w ciemno za najlepszymi, bo jak depna po spidach, to tylko kurz zostaje. No, ale znow 55 km zrobione i z mety nie trzeba daleko dygac na nogach, bo do biura zawodow jeno pare krokow. Miejsce, te, no, 43 :-)
Andrzej Subocz (Jendrek)
andrzej@aku.com.pl