Bieszczady

Latanie w Bieszczadzkim Parku Narodowym

Na razie nie zalecam. Nawiązaliśmy (AKL) kontakt z dyrekcją parku i strażnikami. Wydaje mi się, ze można próbować tam latać, jednak pod warunkiem wcześniejszego uzgodnienia ze strażnikami i GOPRowcami oraz ścisłego przestrzegania lokalnych przepisów. Warto rozpocząć rozmowy wstępne od drobnego upominku (zupa chmielowa, płynne zboże).

Proces o latanie w Parku

Niestety nie mam kontaktu z grupą z Leska i nie znam wyniku sprawy. W Lesku działa koleżeński Klub Paralotniowy. Mają trochę sprzętu (w tym napęd), ale raczej starają się latać w Bezmiechowej lub (niepewne) w okolicy zapory w Myczkowcach. Wycięli tam nad rzeką (?) kawałek polany, z której startują. Deniwelacja znikoma, ale stok jest bardzo długi i można nieźle pożaglowac.

Osobiście tam nie byłem, ale z opowieści wiem, ze:

- stoki zostały w latach 50, 60-tych specjalnie zalesione, a u podnóża postawiono zakłady-tartaki. Chociaż mierzi mnie upolitycznianie pewnych spraw, ale w tym przypadku faktycznie chodziło o zniszczenie tego szybowiska. Inna sprawa, ze ówczesna granica z Ukraińską RS przebiegała tylko kilka km od szczytu.

- W ubiegłym roku w TV oglądałem reportaż wspomnieniowy o byłym lataniu w Ustianowej, na zakończenie którego wójt (?) Ustianowej deklarował chęć przywrócenia jednego ze stoków na potrzeby lotniarzy i paralotniarzy.

Sądzę, że jeszcze w tym miesiącu pojadę zobaczyć jak to wszystko wygląda na miejscu.

Własność Politechniki Rzeszowskiej. Przed lataniem warto poprosić o zgodę członków AKL (nie zdarzyło nam się jeszcze komuś odmówić, ale za to osobiście wyprosiłem w ub. r. ze startowiska kilku paralotniarzy - na razie bez komentarza). Mile (:-(0 ) widziane osobiste zwierzątka, ale nie na starcie!!!

Na razie stok jest słabo porośnięty trawa, po wiosennych pracach niwelacyjnych. Jak wygląda ten stok, możecie obejrzeć w ubiegłorocznym lipcowym (?) numerze PL na stronie ze spisem treści (szkoda, ze tak PIĘKNE !!! zdjęcie nie wyszło w kolorze na stronach paralotniowych).

Kierunki startu - podaję w kolejności przydatności: południe, południowy zach., południowy- wsch. Jest to jedno, szerokie na jakieś 300 m, zbocze. Obecnie, dzięki pracy AKL, pozbawione porastającego go chwastu: dzikiej, czarnej olchy i kolczastych krzewów.

Deniwelacje:

szczyt - stodoła - >220 m (odległość 1750 m)

szczyt - strzała szybowcowa = 125 m (odległość 400 m (?))

średnia półka - strzała szybowcowa - ok. 100 m

Poniżej średniej półki gładki stok (właśnie wiosną został do końca zrekultywowany) o dużym nachyleniu, świetny do początkowych lotów (można odpowiednio regulować wysokość lotu-startu), a także do doskonalenia techniki startów. Można wjechać samochodem na szczyt (ale raczej jest to niemile widziane), a generalnie chodzi się na drybałkach - świetnie to robi na kondycję.

Bezmiechowa-południe jest moim zdaniem najlepszą w Polsce górą dla początkujących i średnio zaawansowanych.

Już sam wymiar lądowiska ze startowiskiem (1750 na 300-500 m) powoduje, ze w każdej sytuacji można w ostateczności polecieć na krechę (może to zabrzmi jak herezja, ale my początkującym mówimy, ze jeżeli spanikują w powietrzu to lepiej puścić kołki, niż za nie chaotycznie ciągnąć).

Możliwość lotów żaglowych przy wietrze południowym, południowo-zachodnim powyżej 6 m/s (bez termiki). Możliwe są loty termiczne, ale nawiązanie kontaktu z termiką zależy sporo od szczęścia. Latanie na szybowcach (żagiel, żagiel+termika) przy wietrze powyżej 7 m/s (max. do 13-15 m/s).

Najlepsze warunki do lotów żaglowych zaczynają się z końcem sierpnia i kończą w okolicach listopada.

Może to lekka przesada (chociaż autorytet w tej sprawie, jakim jest Piotr Bobula, tak uważa), ale latałem w Bezmiechowej na fali. Przeżycia z tego lotu opisałem i chyba wysłałem na Grupę. Aha, zapomniałem dodać, ze leciałem wtedy na paralotni.

Widoki są fantastyczne. Widać Jezioro Solińskie, połoniny, a nawet, przy dobrej widoczności - Tatry. Możliwości lokalowe opisałem w zaproszeniu na Wielobój Paralotniowy. Wilków i niedźwiedzi osobiście nie widziałem (widziałem tylko ich tropy), ale tej zimy dwa wilki spokojnie zajadały się sarną na przystanku PKS we wsi i nie zwracały większej uwagi na odganiających je ludzi. Żmij jest sporo. Padalców, jaszczurek, ptaków drapieżnych i nie, saren, jeleni - multum. Nie ma chyba fajniejszych przygód, niż lot o poranku nad stadkiem pasących się w krzakach sarenek czy zajączków.

Zalecane posiadanie przy sobie liny. Ostre podchodzenie pod górkę (ale nie ma chyba nic fajniejszego niż zabłądzić w ciemnym, poprzecinanym parowami lasem, wśród gromad wyposzczonych wilków ;-)))))

Generalnie żagiel >5 m/s. Silne kontrasty terenowe. Delikatna do średniej termika podłoża (to chyba tylko moje określenie na termiczkę do kilkudziesięciu metrów nad stok, której się w sumie nie centruje, tylko się w niej lata ;-)))

Generalnie ;-)) na razie cały stok jest silnie zalesiony, ale nie powinno być kłopotów z doleceniem do bezpiecznego lądowiska.

Startowisko 1 tuz spod krzyża, koło dawnej Szkoły Szybowcowej.

Start b. łatwy. Lot nad lasem - jeżeli nie ma warunków żaglowych, nie powinno się ryzykować. Lądowanie na łąkach. Deniwelacja ok. 200 m. Miejsce dla raczej zaawansowanych - trzeba dobrze znać osiągi swojego sprzętu i kontrolować wysokość, z której można przejść nad lasem do lądowiska.

Kierunki: północny (sprawdzony), pn-zach. (chyba najciekawszy, ale nie sprawdzony).

Silnie nachylony stok. Tu, zdaje się, ćwiczył kiedyś Grześ Bujanowski.

Startowisko 2 z przecinki do Paszowej.

Deniwelacja ok. 250 m (?). Start w zależności od poziomu, z którego startujemy: trudny, b. trudny, trudnawy. Startuje się z przecinki przez cale zbocze.

Trudność polega w wysokich trawach i krzaczkach na startowiskach oraz dość wysokich drzewach po bokach. Szerokość przecinki ok. 2 glajtów ;-))) Start jest mocno ryzykowny przy bocznych odchyłkach wiatru. W rynnie startowej glajt wychodzi łatwo, ale tuz po wyjściu nad drzewa dostaje się boczne podmuchy. Bardzo silnie nachylony stok.

Lądowanie na okolicznych b. rozległych łąkach.

Uważać na polujących myśliwych. Do glajtów na razie nie strzelają, ale jak w ubiegłym roku przepłoszyliśmy im z powietrza jelenia-rekordzistę (trzy dni i noce na niego wyczekiwali) to byli z lekka #^%*&^&.

Startowisko 3 znad starego lotniska.

O nim wiem najmniej. Znalazłem je w ub. r. "z lotu ptaka". Jest to b. silnie nachylony stok. Startowisko wymagające. Lądowisko na przedwojennym lotnisku. Deniwelacja-???. Inne - ???

Z opowieści wiem, ze start i lądowanie są przyjemne. Wypróbuję je w tym roku.

UWAGA

1. Od 15-20 sierpnia w Bezmiechowej (stok południowy) będą odbywały się loty szybowcowe (stale). W ubiegłym roku, poza kilkoma nieporozumieniami, było wszystko OK. W tym roku sądzę, ze będzie tak samo. Na pytanie szybowników jak będzie realizowane prawo drogi w powietrzu powiedziałem, ze "paralotnie mają absolutne pierwszeństwo i nie wolno się do nich zbliżać" i zostało to przyjęte ze zrozumieniem.

2. Wszystko jak zwykle jest piękne pod warunkiem, ze się trafi z pogodą.

3. Więcej szczegółów dotyczących Bezmiechowej znajduje się na stronie Akademickiego Klubu Lotniczego Politechniki Rzeszowskiej.

Góra, której współwłaścicielem jest obecnie ojciec naszego kolegi. Deniwelacja >250 m (?) - wybaczcie, piszę wszystkie dane z pamięci. Bardzo szeroki, czysty stok (> 500m), zwężający się u podnóża. Bardzo ostry. Można wybrać miejsce do startu dla wszystkich kategorii paralotniarzy. Ze względu na długi szczyt, nie ma obawy (chyba) ze poskłada przy przewianiu, ja w każdym bądź razie dałem się przewiać kilka razy (szczególnie po nieudanym starcie) i nic się nie działo. Jedyną nieprzyjemnością jest DYSZKA (chyba również o niej pisałem w mini opowiadanku), ale kto jej nie widział i nie przeżył...

Jest tam pięknie!!! Wspaniały widok na zakola Sanu. Blisko do wsi. Blisko do kąpielisk nad Sanem. Ostra góra. Deniwelacja 125 m do klasycznego lądowiska lub więcej jak ktoś "odpali nad wodę".

Miejsce na piknik i pod namiot.

Wspaniała jazda na żaglu >4-5 m/s i termice (w tym roku latałem tam 3,5 h w jedno popołudnie na wysokości 600 m nad start).

Górka dla trochę więcej, niż początkujących (łatwy, a nawet b. łatwy start i z lekka wymagające lądowisko). Działa troszeczkę na psychikę początkujących - zaraz po starcie ma się kilkadziesiąt metrów wysokości.

Przy wiatrach żaglowych przy starcie trzeba się kapkę zaprzeć nóżkami i z miejsca idzie się w górę.

Kierunki: zalecany północny-wschód. Mniej zalecany - do wschodniego.

Łatwy start. Trochę wymagające ładowisko. Żagiel >5-6 m/s. Termika. Deniwelacja - ??? tak na oko kilkadziesiąt metrów. Piękne miejsce. Wspaniałe widoki na Krosno i okolice. Uważać w porze koszenia traw - niepotrzebne konflikty z rolnikami (po takich niepotrzebnych scysjach odpadła nam Lutcza).

Podobno świetne miejsce o b. dużej deniwelacji. Gładki żagiel i swobodne przejście na termikę. Stok na pn-wsch.

Deniwelacja: 80-100 m.

Najlepsze warunki: wiatr wschodni, ale nienajgorzej może być też przy pn-wsch i płd-wsch. Żagiel występuje od 3 m/s, zaś przy 4-5 m/s "szaleństwo" pewne. Latać można tylko jesienią lub zimą.

Lądowiska: Szerokie, pewne lądowiska u podnóża. Wymagające na półkach, raczej niemożliwe przy wietrze >4 m/s.

Stoki porastają pojedyncze drzewa, ale raczej swobodnie można przelatywać nad nimi. Użyteczna szerokość stoku w zależnosci od siły wiatru: 2-3 m/s - ok. 150-250 m (sprawdzone), >4 m/s - ok. 500 m (teoria). Wpływ na zasięg lotu przy zboczu może mieć odchyłka od kierunku wschodniego. Przypuszczam, że przy 5 m/s można będzie przejść na sąsiedni, porośnięty lasem stok, a wtedy będzie można latac do 1 km (??!), ale to teoria - na razie nie sprawdzona. W dole dolina Sanu i stawy rybne.

Dojazd: autobusem PKS pod sam stok.

Wiesiek
wbielak@prz.rzeszow.pl