Natolin

Rodzaje możliwych lotów: zloty, żagiel (rzadko), termika (wyjątkowo)

Loty żaglowe na Natolinie, 1998.10.23

Opis terenu:
deniwelacja: ok. 20 m;
korzystne kierunki wiatrów: najlepiej SW, także SE-N.
Górka "śmieciowa" o nieregularnym kształcie. Strona wschodnia nie nadaje się do latania - niekorzystne ukształtowanie terenu i przy wschodnich wiatrach zawietrzna od bloków. Część użyteczna dla paralotniarzy to łagodne zbocze wystawione na kierunek południowo-zachodni, z przeniżeniem na środku, dość gęsto porośnięte badylami utrudniającymi start. Poniżej obu szczytów, najchętniej używanych do startu, badyli jest mniej, zaś same szczyty są całkiem "łyse" - wyjątkowo szkodliwe jest ciąganie skrzydła po szczycie, gdyż ubita glina działa jak papier ścierny. Naprzeciw zbocza znajduje się duża łąka - idealna do lądowania i ćwiczeń alpejki.

Widok z łąki, 1998.10.23

Zwałowisko bloków betonowych - lepiej omijać z daleka! 1998.10.23

Startowisko południowe: Południowy szczyt górki, używany przy wiatrach SE-W. Poniżej zbocza ścieżka używana przez spacerowiczów, pojedyncze krzaki i drzewka. Nie radzę dać się znieść na zwałowisko bloków betonowych otoczonych zaroślami po południowej stronie górki - wprawdzie można przelecieć nad betonami i lądować na kawałku płaskiej powierzchni (z wystającymi prętami zbrojeniowymi), ale jeśli się nie uda, czeka Cię szpital. Sprawa przypomina lądowanie na lotniskowcu. Dużo lepsze lądowiska można znaleźć po lewej i prawej stronie tego niebezpiecznego miejsca. Lądowanie po lewej powinno zostać zakończone świadomym wybraniem miejsca położenia skrzydła, gdyż sporo jest tam badyli. Lecąc w prawo można bez trudu dolecieć do łąki. Wcześniej przelatuje się nad drogą (uwaga na samochody!) i pasami porośniętymi badylami. Po deszczu na drodze dość długo utrzymują się kałuże.

Widok ze startowiska południowego, 1998.10.23. Uwaga: Kąt widzenia na zdjęciu: ok. 180o

Startowisko północne: Północny szczyt, używany przy wiatrach SW-N. Poza szczytem dużo badyli, ale na kierunku zachodnim w dół zbocza biegnie szeroki pas ubitej, gołej ziemi. Na północ od górki rozpoczęto jakąś budowę, ale poza zasięgiem lotu. Jednak bliżej ciężarówki zryły ziemię i po kilku dniach deszczu jest tam dużo błota. Przy lotach na południowy zachód istnieje możliwość wpakowania się za płot gospodarstwa znajdującego się obok łąki - lepiej tego nie robić.

Widok ze startowiska północnego, 1998.10.23. Uwaga: Kąt widzenia na zdjęciu: ok. 180o

Startowisko południowe widziane z północnego. Start przy wietrze południowo zachodnim, dającym możliwość polatania na żaglu, 1998.10.23

Ocena terenu: Najlepsze miejsce do latania w Warszawie, zarówno dla początkujących, jak i dla takich, którzy chcą pobujać się na żaglu bez jeżdżenia poza miasto. Uwaga: w pobliżu przebiega ścieżka podejścia do lotniska Okęcie, a paralotnie są widziane przez tamtejszy radar - dlatego nawet po załapaniu się na termikę nie radzę próbowania wysokich lotów.

Dojazd: Na planie miasta (nie każdym) górka bywa oznaczana jako "Góra Latawcowa". Dojazd samochodem - ulicami Puławską, Pileckiego, Welwetową (jest tam parking widoczny z północnego szczytu), lub Belgradzką obok kościoła (parking między kościołem a górką). Samochód można także zostawić na brzegu łąki. Dojazd autobusami linii 134, 436, 504, 505, 513 (przystanek przy kościele). Dojazd metrem do stacji "Natolin" i dojście ok. 10 minut ulicą Belgradzką i po prawej stronie kościoła.

Zaplecze: Przy skrzyżowaniu ulic Belgradzkiej i Stryjeńskich znajduje się sklepik, gdzie można kupić coś do jedzenia i picia (częste podejścia pod górkę szybko męczą). Po drodze od stacji metra mija się "Dom Kultury Natolin" (zagłębiony nieco między innymi budynkami), gdzie mieści się siedziba Klubu Paralotniowego "Para-Info" kierowanego przez Krzysztofa Kaczyńskiego - jego samego można często spotkać na górce. W klubie można zaopatrzyć się w akcesoria paralotniowe.

Najpopularniejszy sposób latania na Natolinie: ślizg na łąkę

Rafał Miszczak
rav@pol.pl